* * *

Постигнала Сирота вдовица,
постигнала едно мъжко дете;
дете имат голяма нишана -
на рамена криля позлатени.
Си го кладе во злата леляйка
и го зави во кумаш пелена,
и го пови со сърма повоя,
си го леля и песма му пеит:
- Нани ми, нани, сираче Йоване!
Да ми растиш и да ми порастиш,
да ми одиш во Будима града,
да ми сечиш кралю негоа глава,
да ми бидиш краля над кралеви!
Бог й убил комшии аседжии,
що пойдоха во Будима града,
му казаха на краля од Будима.
Бог го убил краля од Будима!
Що ми пушчил до три елчии,
ми пойдоха во село Ладогер.
'И догледа Сирота вдовица:
- Ай ви вие, до три елчии!
Аль сте дошле за вино, за ракия;
защо мене ми се постигнало,
постигнало едно мъжко дете.
- Ай ти тебе, Сирота вдовице!
Не сакаме вино ни ракия,
тук не пущил краля од Будима,
да ни дадеш твое мъжко дете.
Г' донесоха при краля од Будима
и му виде криля на рамена,
а на ръка писмо написано,
писмо пеит, от' ке бидит краля,
от' ке бидит краля во Будима.
Бог го убил краля од Будима!
Що го хвърли во темна зандана.
На рамена та що му дойдойе,
света Петка на лево рамено,
а на десното света Неделя;
лепо дете ми го гледайе
и лепо ми го книга учейе.
Тога краля ми се поболило,
що ми лежа за три години,
що ми викна попой и владици,
да го краля тие изповедвет.
И им велит краля од Будима:
- Нищо грех не сум сторило
съде хвърлиф во темна зандана
мало дете що го постигнала,
постигнала Сирота вдовица,
постигнала в село Владимиро.
Дете имат голяма нишана:
- на рамена криля позлатени,
а на ръка писмо написано,
писмо пеше краля да бидит,
крал да бидит во Будима града.
Тога му велет попой и владици:
- Ай ти тебе, краля од Будима!
Що йе овой грех що ти си сторил,
да йе зейиш дете од вдовица,
да му не знаит гробнина ке му йе;
баре да се гробнина му знаит.
Бог го убил краля од Будима!
Що ми зборвит Петре занданджия:
- Ай собери коски од детето,
да й отнесиме дома при майка му,
да му знаит негова гробнина.
Кога отвори Петре занданджия,
гледат дете още къд' йе живо;
света Неделя на десно рамо,
а света Петка на лево рамо,
му седейе и книга го учийе.
Ми се врати Петре занданджия:
- Ай ти тебе, честиту кралю!
Още мало дете било живо!
Сам си пойде во темна зънзана,
истъргна сабя димиския,
да пресечит сираче Йована.
Що му скапна ръка до рамена.
Тога скочи дете малечково:
- Ай ти тебе, краля од Будима,
що си късмет ти голем имал
сабя твоя глава да пресечит.
Ми истъргна сабя димискиа,
му я пресече кралю негова добра глава.
Си излезе сираче Йоване
и ми седна кралю на столнина.

=============================
© Електронно издателство LiterNet, 30.08.2009
Български фолклорни мотиви. Т. I. Обредни песни. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet, 2006-2010
Български фолклорни мотиви. Т. ІI. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet, 2006-2010