* * *

Вуйчо иска племенница за невяста

М' изговори Самовила:
- Пооди, Мирче, пооди
до високана планина, (2)
до високите јасики -
тамо се жени Јанкула.
По сите сестри разпушчи,
а по Марја сам појде.
Марија у кот легнала,
мошко ми дете стигнала.
Ћа ти ја пушча Јаника.
Јаника мајка учеше:
- Јанико, ћерко, Јанико,
ти ко ђа појеш у вујка,
не врти хоро широко,
не фрлај перја по главе,
ил је вујко ти неверен,
тебе ћи земет за него!
Јаника мајка не почу,
кога отиде у вујка,
разврте хоро широко,
раскрева мъгли, прахове,
расфрла перја по главе.
Ми изговори Јанкула:
- Шчо ћет во Будим одиме,
шчо ћет трудиме коњи-ве,
шчо ћет кршиме подкови?
Све ја мнука Јаника!
Кога во црков одеје -
дробни камења пађаје;
кога од црков идеје -
крвава роса росеше.

=============================
© Електронно издателство LiterNet, 11.10.2010
Български фолклорни мотиви. Т. II. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet, 2006-2010